ერთხელ პიგმალიონმა სპილოს ძვლისგან ულამაზესი ქალწულის ქანდაკება გამოკვეთა,შეუყვარდა ეს ქალწული… აფროდიტემ მოქანდაკეს ოცნება აუსრულა და ქალი გაუცოცხლა…პიგმალიონმა ქალი ცოლად შეირთო…სამაგიეროდ მოქანდაკის ნიჭი დაკარგა.
ეს ისე უბრალოდ შესავლითვის და ალბათ იმ მექანიზმის სწორად მომართვისთვის ქე რო ტვინში,(კონკრეტულად ჩემ ტვინში) დიდი უზარმაზარი უჯრედი უკავია და ყოველთვის აღფრთოვანებით და ზედმეტად პატივისცემით ვეპყრობი ,რომელსაც ოცნება ქვია…თუნდაც აუხდენელი ოცნებები..;;) ამ თემას რომ მივადგები ,ჯერ მივეპარები ხოლმე და უჭვრიტინებ,მერე ხმაურით მივდივარ,მაგრამ სანამ კარს გავარებ ხოლმე და ხმამაღლა ვიმსჯელებ ყოველთვის ვორჭოფობ…. inposible is nothing… :))ხან ვეთანხმები ხან არა..მაგრამ მაინც როცა გულით მინდა და ამას ოცნებას ვარქმევ მადლიერების გრძნობით ვივსები იმ უჯრედისადმი…აეხლა არ მითხრათ ოცნებები გვითხარიო თორე სილამაზის კონკურსზე რომ გოგოები ტუჩების პრუწვით ამბობენ მსოფლიში მშვიდობაო და ასე შემდეგ ეგრე გამომივა:)) to be continue…:P
0 comments:
Post a Comment