არსად არაა იმის მუხტი ემოცია რომელიც რაღაცისკეთების ხალისს მომცემდა..მიუხედავად კარგი ამინდებისამიუხედავად იმისა რო ჩემი შვილი დღითი-დღე ჭკვიანდება და ხვდება როდის ვეფერები,საშინლად ცარიელი ვარ,საშინლად ბევრი პრობლემა მეტი სიმძაფრით მესახება და მომავალი მაშინებს...
თითქოს ყველაფერი მაქვს რომ ბედნიერი ვიყო საყვარელი ადამიანი გვერდით,პატარა რომელიც და ამ სიყვარულის დიდი end მუცელში ეს სხვისი თვალით...პატარა დეტალები იმდენად მემნიშვნელიანება:(
როგორ მეზიზღება ყველაფერი რაც "ფული" ამ სიტყვას უკავშირდება..თითქმის მანამდე დადის იმ პრობლემების უმეტესობა რომელიც ამ დეპრესიის გამომწვევ მიზეზთა სიაში მყავს...თავისუფლება მენატრება კიდე ძალიან,რაღაც სხვანაირი ვიყავი და ის მე მენატრება,დამოკიდებულება მძაბავს,ვალდებულებები ურთიერთობაში,იძულებიტი ემოციები რომლებიც უნდა გამოვხატო,ადრე ასე არ ვიზამდი არ გავიღიმებდი იქ სადაც არ მინდოდა,ასე ვეღარ ვიქცევი თუ აღარ არ ვიცი ან თუნდაც რატო ვეღარ? :(
მენატრება დედა
მენატრება თავისუფლება
მენატრება დამოუკიდებლობა
მენატრება ვალდებულებების გარეშე ცხოვრება
მენატრება ის დრო როცა ეხლანდელ დარდს ვერც კი წარმოვიდგენდი
მენატრება მყუდროების შეგძნება
მენატრება "შინ" და შინაგანი კომფორტი
იმდენად მენატრება მეშინია რო ძალიან ცუდი გავხდე :(ძალიან მენატრება,ძალიან მეშინია და ძალიან არ მინდა:(
აქ ვაფარებ ხოლმე თავს როცა ძალიან ცუდად ვარ,არავის არც ჩემი მოსმენა უნდა არც შეუძლია და ვერასდროს მიხვდება ზუსტად რისი თქმა ან რა მინდა :(
ხშირად მარტოსული მგონია თავი...
0 comments:
Post a Comment